Om eenzaamheid tegen te gaan, moeten we niet alleen aandacht schenken aan individuele kwetsbaarheden, maar ook aan de sociale omgeving, zegt Anja Machielse.
De aanpak van eenzaamheid staat de laatste jaren hoog op de maatschappelijke agenda. Sinds 2018 is er een actieprogramma Eén tegen eenzaamheid onder regie van het ministerie van VWS. Er is een landelijk bureau met ambassadeurs en adviseurs die gemeenten helpen bij het opzetten van lokale coalities tegen eenzaamheid. Er zijn campagnes om burgers bewust te maken van eenzaamheid en hen aan te sporen meer naar elkaar om te kijken, en er zijn veel initiatieven en projecten om eenzaamheid aan te pakken. Maar ondanks deze inspanningen is de eenzaamheid in Nederland nauwelijks afgenomen. Daarom is het belangrijk om inzicht te krijgen in de complexiteit van het verschijnsel.
Verlangen naar verbinding
In het artikel van Anja Machielse zet zij uiteen hoe sociale relaties een levensbehoefte zijn van ieder mens. Ze omschrijft hoe we anderen nodig hebben om onszelf te ontwikkelen. Ze maakt onderscheid tussen sociale, emotionele en existentiële eenzaamheid. Eenzaamheid ontstaat als niet in (een van) die levensbehoefte wordt voorzien.
Gevolgen
Eenzaamheid kan veel veel maatschappelijke gevolgen hebben. Zeker als het langer duurt. Voorbeelden daarvan zijn:
- Meer kans om ziek te worden
- Verhoogde cortisolwaarden (stresshormoon)
- Minder goed kunnen nadenken
- Minder vertrouwen in de mensen om zich heen.
Deskundigheidsbevordering
Eenzaamheid tegengaan vraagt meer begrip en kennis dan en daarom bieden we als Better Together verschillende trainingen aan diverse doelgroepen. Ons aanbod kun je hier vinden. Het hele artikel van Anja Machielse kun je hier lezen.
